Zawada Książęca

Historia miejscowosci Zawada Książęca

Rozległa wieś położona na prawym brzegu Odry. Zawadę założono w 1310 r., prawdopodobnie jako osadę przy drodze do pobierania myta. W 1885 r. we wsi było 110 budynków mieszkalnych, a liczba mieszkańców wynosiła 640 (katolików). Do wsi należało 253 ha ziemi, a do folwarku – 147 ha.

W okresie międzywojennym powstał pomysł budowy nowego kościoła, jednakże dopiero po wojnie doczekał się on realizacji. Kościół parafialny pw. św. Józefa Robotnika zbudowano w latach 1954–56 staraniem ks. Ewalda Pelki. Jest to obiekt murowany, potynkowany, salowy, zamknięty półkoliście, z obejściem. Okna i wejścia zamknięte są półkoliście w elewacjach bocznych w półkolistych arkadach. Od frontu, z boku nawy, znajduje się czworoboczna, pięciokondygnacyjna wieża, zwieńczona hełmem baniasto-cebulastym z latarnią. Partia dzwonnicy wydzielona jest gzymsem arkadkowym. Nad nawą usytuowana jest czworoboczna wieżyczka sygnaturki z latarnią i hełmem cebulastym. Nad wejściem znajduje się rozeta, a powyżej – półkolista wnęka z krzyżem. Kościół posiada nowoczesny wystrój. Ołtarz główny zdobi rzeźba św. Józefa w otoczeniu robotników. Jest tu także drewniana, polichromowana rzeźba św. Jana Nepomucena z XVIII wieku oraz obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, słynący z łask.